“Shqiptarët janë raca më e vjetër në Evropë – Janë më te vjetër se latinet e grekët – dhe kanë ruajtur gjuhën dhe traditat e tyre edhe deri në Italinë jugore si edhe në Greqi. idealet e tyre janë evropiane, e jo aziatike. ” (The Biblical World. Volume 41 ) Po, po, kështu paskësh shkruar shkenca, gazetat dhe të gjithë ata që mendonin që më në fund populli shqiptar do të jetojë e jetën e tij i pavarur nga tutela osmane.
Bota e kishte nuhatur zhbërjen e saj dhe mendonin të ngrinin krenarinë tonë kombëtare që të rilindim edhe një herë me veset tona mijëravjeçare. Për Evropën ishte e pakapshme nga mendja që ne nuk dinim se çka është pavarësia dhe se e “donim babën” përjetësisht.
“Në Shqipëri kem punë me njerëz të cilët janë të njohur si populli me i vjetër në Evropë. Një popull që kishte qytetërimin e një mijë vjet para qytetërimit të Perikliut në Greqi “. (Fenell Parrish Turner 1914) Sa bukur e thoshte Jan Myrdal “Nëse dikush donte t’i permendte ilirët, atëherë vetëm shqiptarët kishin të drejtën të konsiderojnë veten si pasardhësit e tyre”. (Albania Defiant – Jan Myrdal, Gun Kessle 1976) Po kjo: “Nëse ka një racë të vërtetë autoktone në botë, ajo sigurisht është raca shqiptare” e thënë nga Public Opinion Company: Vol. 34, 1903 , a ju merr mendja që edhe sot ne vetë nuk i besojmë?
“Nëse ka një racë të vërtetë autoktone në botë, ajo sigurisht është raca shqiptare, e cila është e formuar nga trashëgimtarët e pellazgëve, të cilët me shekuj i ruajtën cilësitë dhe vetitë e energjisë dhe inteligjencës së të parëve të tyre“. E kobshme është që edhe sot e kësaj dite ne vetë shqiptarët e përqeshim këtë të vërtetë historike.
Jam duke shëtitur mbi lulet e bukura që të thuri një kurorë me thëniet për ne:
“Shqiptarët janë raca më e vjetër në Evropë – Janë më te vjetër se latinët e grekët – dhe kanë ruajtur gjuhën dhe traditat e tyre edhe deri në Italinë jugore si edhe në Greqi. idealet e tyre janë evropiane, e jo aziatike.
(The Biblical World. Vol. 41, William Rainey Harper, Ernest De Witt Burton, Shailer Mathews (1913) “ Ashtu si bleta po kaloi lule më lule që të mbledhë nektarin më të ëmbël që të bëjë mjaltën shqiptare; “[…] dhe për sa i përket shqiptarëve në pjesën e brendshme, të cilët flasin gjuhën pellazgjike në formën e saj të pastër, vetëm tani është duke u përgatitur një botim e dhiates së re.
Dhiata e re shqiptare, tashmë e shpërndare, është projektuar për atë pjesë të popullsisë mes të cilës gjuha është e përzier me elemente greke. (ALBANIANS = PURE PELASGIAN The Religious Condition of Christendom: Exhibited in a Series of Papers, Evangelical Alliance, Vol. 3, 1859 )
« Arbëreshët erdhën si pellazgët shqiptarë para 4.000 vjetëve; grekët nuk kuptonin mitet në gjuhën pellazge shqiptare. Sikur të isha i nxitur nga një shpirt i keq, lashë më në fund Siçilinë, e nuk fryu asnjë erë jetësore, deri kur vura këmbë në Italinë kontinentale, në vila San Giovani. “Përshëndetje, Taurida e parë italiane, (Tirrenia) përshëndetje, Kaonia (Boviana jonë) përshëndetje Vrestia (Toka e vreshtave), unë të përshëndes me këto emrat që të vunë pellazgët e parë (paraardhësit) shqiptarë, kur të zotëruan dhe të qytetëruan, – kur ti nuk i përkisje veçse njerëzve të egër – me të njëjtën gjuhë të të parëve; rikthehem për të të përshëndetur, pas 40 shekujsh, në të cilët rryma e shumë kombeve kaloi e ra në harresën, e quajtur vdekje, dhe u zgjuan fëmijë me gjuhë të ndryshme”.
“Tani Mattn-eer bën ciklin e madh të katër mijë vjetëve, hallka e parë e të cilit u bashkëngjit në trungun e pemës së civilizimit të parë, dhe e fundit me migrimin e 40.000 individëve pellazgë shqiptarë në mbretërinë e Dy Sicilive. I trazuar nga këto ide, mendova: Historia, e qytetërimit të parë evropian, e Italisë dhe Siçilisë pellazge, që kam botuar; për këtë qëllim fisnik kam bëra udhëtimin tim në Gadishullin Italian deri në Alpe”.
(Titulli: Monografia di Bobbio, ovvero Genni Storici Statistici, Topografici ed Economici Autori: Daniele Bertacchi ). “Është e vështirë,” shkruan Creuzer, “për të mos pasur dyshime te strukturat në Tirins e Mikenës, për forcat planetare të cilat mendohet se lëvizën nga fuqitë qiellore, analoge me Daktilon e famshme”. (Pelasges et Cyclopes). Ditët e sotme Shkenca është injorante në lidhje me subjektin e Ciklopëve.
Ata mendohet të kenë ndërtuar të gjitha të ashtu-quajturat vepra “ciklopike”, për ngritjen e të cilave nevojiteshin një mori Gjigantësh, dhe – ata ishin vetëm shtatëdhjetë e shtatë gjithë-gjithë (rreth njëqind, mendon Creuzer). Ata quheshin “Ndërtues” dhe Okultizmi i quan ata FILLUESIT, të cilët, duke e filluar me Pellazgët, hodhën në këtë mënyrë gurin e themelit të MASONERISË së vërtetë. (Helene P. Blavatsky: Pellazgët ose “Ndërtuesit”, Okultizmi i quan ata FILLUESIT; hodhën gurin e themelit të MASONERISË së vërtetë).
Lume më lule dhe ja çka gjeta : * gjuha në vetë vete është shumë e çuditshme. Skyiperia është emri shqip për Albania; gjuha shqipe është Skyiptar. Ajo nuk duket të ngjajë me ndonjë gjuhë tjetër europiane. “Po Skyiptari tak i hoi, isht si szogka jasht folees.” Por shqiptarët në një tokë të huaj janë si zogjtë jashtë folesë së tyre.
“Kjo gjuha shqipe, që duhet të jetë një prej më të lashtave të Evropës, ndoshta është edhe nga më të lashtat e botës. Kjo ngjan të jetë gjuha e lashtë pellazge, nga e cila kanë marrë shumë grekët e latinët.” ( Vannutelli, Le colonie Italo-Greche, p.58)
Aroma këndshme e së kaluarës: Përveç shqiptarëve, asnjë nga popujt e Ballkanit nuk është autokton; ata të gjithë ishin pushtues…
(Europe and the Turk: a pattern of alliances, 1350-1700 (Edition reprint) Dorothy Margaret Vaughan.) Lexojeni këtë, Ju duket diçka ndryshe nga ajo që dikush na e fliste këto vitet e fundit? “Ashtu si turqit janë të ardhurit e fundit në trojet e Ballkanit, po ashtu të nënshtruarit e tyre shqiptarë, janë banorët më të vjetër fare të atij rajoni, madje pa përjashtuar as Helenët. Ata janë pasardhës të drejtpërdrejtë të popullsisë iliro-pellazge, të cilët sigurisht që paraprinë ardhjen e grekëve, dhe duhet të konsiderohen si vendasit e vërtetë të gadishullit.
Në kohët parahistorike zotërimet e tyre duket se zgjeroheshin nga Danubi i Ulët deri në Mesdhe, dhe të gjitha grupet rrethuese ishullore.( nga Henry Neville Hutchinson ) Dhe në fund por jo përfundimisht ( prapë do të vazhdoj fluturimin tim nëpër fondin e grumbulluar dhe të sistemuar të Bibliotekës së gjallë shqiptare, Besir Bajramit ):
“Nga provat dhe faktet filologjike autorët e ndryshëm e thonë që shqiptarët e sotëm janë Pellazgët e vjetër. Aleksandri i Madh i cili ishte i racës shqiptare fluturonte si shqiponja nga Maqedonia në kampet e armiqve ([Plut. in Alex., Plin. 17.25)