“Pavarësisht nga bashkëjetesa e besimeve (muhamedane-krishtere) në Shqipëri, besimi pellazgjik akoma vazhdon me praninë e tij në mesin e popullit. Aq më tepër që një numër i madh i betimeve solemne, nuk bëhen në emër të Krishtit apo Muhamedit, por në emër të gurit. Kështu që në rastet kur shqyrtohet ndarja kufitare në mes të dy fiseve, pleqësitë e zgjedhura për gjykim nga të dyja palët e grindura, me betim të përshtashëm solemn të gurit, bëjnë prova te duhura dhe japin dëshminë. Në Shqipërinë veriore është dukuri e zakonshme për dy njerëz që të vërtetojnë pohimet e tyre me fjalët “për të rendit e këtij guri”. Ata gjithashtu betohen edhe me “për këtë qiell e për këtë dhe”, “për këtë mal e për këtë fushë”, ose “për këtë diell dhe për këtë hënë”…
Me fjalë të tjera,shqiptarët betohen me qiellin, tokën dhe elementet që personifikojnë esencën hyjnore.
Në foto dy pellazgo-ilirë me plisa të bardhë në një kalendar roman.
